Ovo je, posle Hablovog otkrića širenja svemira, najznačajnije otkriće u istoriji kosmologije i dramatično je potvrdilo predviđanja kosmološke teorije, te udarilo temelj potpuno novoj etapi u istoriji čovekovih pokušaja da spozna svemir na velikoj skali: vremenu “precizne kosmologije” u kojem živimo. Pojednostavljeno govoreći, kosmička mikrotalasna pozadina je svojevrsni eho rane vatrene lopte u kojoj se nalazila sva materija u trenutku kada je svemir – oko 400 hiljada godina nakon samog početka širenja, odnosno Velikog praska – postao prozračan, kakav je ostao do današnjeg dana. Mikrotalasna pozadina se ponaša kao skoro savršenog crno telo na temperaturi od nešto malo manje od 3 kelvina, a majušna odstupanja od te vrednosti nam daju dragocene ključeve za razumevanja nastanka svekolike kosmičke strukture, uključujući i galaksije kakva je Mlečni put u kojem živimo. Sama univerzalnost ove pojave predstavlja samim tim i dragocenu inspiraciju ne samo za kosmologe, već i za druge naučnike, filozofe i umetnike.